Jerzy Jędrzejewski

---

Lotnicza droga

Jerzy Jędrzejewski pochodzi z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach lotniczych, gdzie również jego bracia, Henryk i Jan, zostali pilotami. Swoją pasję do lotnictwa rozpoczął w młodości, od modelarstwa lotniczego. W 1947 roku zainaugurował szkolenie szybowcowe na szybowcu SG-38, korzystając z metody jednosterowej pod okiem instruktora Jerzego Derkowskiego. Będąc członkiem Aeroklubu Kujawskiego, stale doskonalił swoje umiejętności pod przewodnictwem wybitnych instruktorów, takich jak Remigiusz Jankowski, Józef Dankowski oraz Zdzisław Przyjemski.

W 1950 roku, na lotnisku we Wrocławiu, przeszedł podstawowe przeszkolenie samolotowe, posiadając wówczas srebrną Odznakę Szybowcową nr 356. Rok później, w 1951 roku, uzyskał uprawnienia instruktora szybowcowego. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1957 roku. W gronie jego kolegów absolwentów znaleźli się również m.in. Ludwik Natkaniec, Antoni Śmigiel, Wiesław Mercik oraz Jerzy Popiel – którzy w przyszłości również zostali pilotami doświadczalnymi. W trakcie studiów udało mu się uzyskać Złotą Odznakę Szybowcową nr 166.

W latach 1957-1962 Jerzy Jędrzejewski był częścią zespołu konstrukcyjnego docenta inż. Tadeusza Sołtyka, gdzie pracował przy konstruowaniu samolotów TS-11 Iskra i TS-16 Grot. Dodatkowo, jego zaangażowanie w sportach lotniczych było wyraźnie widoczne, szczególnie w dziedzinie akrobacji samolotowej oraz w uczestnictwie w lotach rajdowo-nawigacyjnych.

Pilot doświadczalny

W jesieni 1959 roku Jerzy Jędrzejewski zakończył kurs dla pilotów doświadczalnych, a w kolejnym roku uzyskał uprawnienia na poziomie II klasy. Między 1960 a 1962 rokiem łączył pracę konstruktora w biurze projektowym z obowiązkami pilota doświadczalnego. Od 1962 roku, pełnił funkcję kierownika Oddziału Prób w Locie w PZL Warszawa-Okęcie, gdzie nadzorował loty próbne oraz pracował jako inżynier. W 1969 roku objął stanowisko szefa zespołu pilotów doświadczalnych, a wśród jego podwładnych znajdował się m.in. Maciej Aksler.

Jerzy Jędrzejewski miał okazję pracować nad badaniami licznych prototypów, w tym między innymi:

• PZL-104 Wilga, gdzie przeprowadził dziewiczy lot wersji 40 i badania różnych serii, w tym wersji pływakowej Wilga-80 w USA,
• PZL-105 Flaming, nad którym przeprowadził dziewiczy lot oraz większość prób,
• PZL-106 Kruk, wykonując dziewiczy lot prototypu i badania różnych serii,
• PZL-110 Koliber, wykonując dziewiczy lot oraz większość prób.

Posiadając uprawnienia pilota doświadczalnego I klasy, Jędrzejewski opracowywał wyniki prób przeprowadzonych przez innych pilotów oraz był autorem licznych raportów i sprawozdań, w tym arkuszy zgodności oraz Instrukcji Użytkowania w Locie.

Jego pełnoetatowa praca w roli szefa pilotów oraz pilota doświadczalnego w PZL Okęcie zakończyła się w 1991, aczkolwiek przez następne pięć lat kontynuował badania lotnicze w niepełnym etacie. W latach 1964 – 1991 był członkiem Okręgowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, a w 1991 – 2002 – członkiem Głównej Komisji Badania Wypadków Lotniczych. Do jego najważniejszych zadań należało badanie katastrofy lotu Lufthansa 2904.

Jędrzejewski był także zatrudniony w Zespole Certyfikacji IKCSP-GILC oraz przez wiele lat pozostawał członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. W dniu 8 maja 1964 roku ustanowił krajowy rekord wysokości lotu na poziomie 6836 m, pilotując samolot PZL-104 Wilga C o masie 500–1000 kg, rekord ten obowiązuje do chwili obecnej.

Do chwili obecnej, jako pilot, Jerzy Jędrzejewski odbył loty na 58 różnych typach statków powietrznych, zbierając imponujące ponad 4200 godzin lotów doświadczalnych, koncentrując się głównie na badaniach prototypów, a w mniejszym zakresie na oblotach maszyn seryjnych. Jest również autorem książki biograficznej „Polscy piloci doświadczalni”, która ukazała się w 2014 roku w Bibliotece Historycznej Instytutu Lotnictwa.

---

Oceń: Jerzy Jędrzejewski

---