Bolesław Tejkowski

---

Życiorys

Rodzina i wczesne lata

Bolesław Tejkowski przyszedł na świat jako syn Romana oraz Zofii z domu Talarczyk. Miał dwóch braci: Jerzego i Stefana. Jego ojciec, aktywny kupiec oraz działacz społeczny, brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W roku 1940 rodzina Tejkowskich została wysiedlona do Generalnego Gubernatorstwa, a stamtąd, niedługo później, osiedliła się w podkrakowskiej Mogile. Właśnie tam Roman Tejkowski zdobył doświadczenie, współpracując z strukturami Armii Krajowej.

Wykształcenie i praca zawodowa

Bolesław w 1959 roku zakończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, uzyskując tytuł magistra inżyniera oraz podporucznika artylerii. Następnie rozpoczął studia z zakresu socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, które kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studia ukończył w 1962 roku. W latach 70-tych podjął doktoranckie studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, jednak nie ukończył ich. Dodatkowo, w 1957 roku rozpoczął pracę jako wykładowca na Politechnice Krakowskiej, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie pełnił funkcję asystenta pod okiem prof. Zygmunta Baumana. Po swoim zwolnieniu w związku z „Listem otwartym” Kuronia i Modzelewskiego, pracował w różnych instytucjach, w tym w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego, oraz odbywał staż w Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie. W latach 1974-1975 związany był z Towarzystwem Krzewienia Kultury Świeckiej, a później z Kuratorium Oświaty i Wychowania.

Działalność polityczna

Bolesław Tejkowski związał się z polityką w 1951 roku, kiedy to wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Rychło objął stanowisko przewodniczącego Zarządu Uczelnianego ZMP na Politechnice Krakowskiej. W 1955 roku zaangażował się w działalność Komitetu Uczelnianego PZPR oraz był delegatem na II Zjazd ZMP. Po Październiku ’56 został członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie. Mimo młodego wieku, osiągnął znaczące sukcesy polityczne, jednakże w lutym 1957 roku został usunięty z egzekutywy. Z PZPR wykluczono go za protesty przeciwko likwidacji „Po Prostu”. Tejkowski zajął się pisaniem oraz współpraca z grupą „komandosów”, czynnie uczestnicząc w przygotowywaniu „Listu otwartego do PZPR”. Zerwanie kontaktów z tym środowiskiem miało miejsce w 1967 roku, po zeznawaniu w procesie Antoniego Zambrowskiego.

W latach 70-tych próbował zarejestrować „Towarzystwo Słowiańskie”, a w 1981 roku zorganizował zjazd, na którym powołano Polski Związek Wspólnoty Narodowej (PZWN), a jego działalność w tym okresie skupiała się głównie na pracy formacyjnej.

Postępowania sądowe

W swoim życiu Bolesław Tejkowski miał również do czynienia z wymiarem sprawiedliwości. W 1995 roku został skazany na osiem miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszonych na dwa lata, za obrażanie organów państwowych. Natomiast w 2004 roku otrzymał rok i pół pozbawienia wolności z zawieszeniem, za fałszowanie podpisów na listach wyborczych, ponadto kilkakrotnie był aresztowany.

Śmierć i pogrzeb

Bolesław Tejkowski zmarł 4 czerwca 2022 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie, w Wólce Węglowej. Pożegnanie miało charakter uroczysty, w jego pogrzebie uczestniczyli przedstawiciele Polskiej Wspólnoty Narodowej, Polskiego Komitetu Narodowego oraz innych organizacji, takich jak Zjednoczenie Patriotyczno-Robotnicze „Grunwald” czy Stowarzyszenie Przyjaźni Polsko-Rosyjskiej.

Publikacje

Wśród publikacji Bolesława Tejkowskiego można wymienić:

• walka o Polskę,
• geopolityczne uwarunkowanie wspólnot słowiańskich,
• wspólnota Słowiańska,
• założenia ideowe, program ustrojowy, zasady moralne i statut Polskiej Wspólnoty Narodowej,
• w obronie Polski, w obronie Słowiańszczyzny, Warszawa 2011.

---

Oceń: Bolesław Tejkowski

---