Ignacy Nowak, urodzony 25 lipca 1891 roku w Kruszwicy, był postacią o wielkim znaczeniu w historii Polski. To doświadczony kapitan Wojska Polskiego, który oddał swoje życie za ojczyznę. Jego historia kończy się tragicznie wiosną 1940 roku, kiedy to zginął na Ukrainie, stając się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej.
Nowak był również odznaczonym Kawalerem Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i poświęceniu w służbie wojskowej. Jego życie i tragiczna śmierć przypominają o dramatycznych momentach w historii Polski i o bohaterach, którzy walczyli w imię wolności swojej ojczyzny.
Życiorys
Ignacy Nowak przyszedł na świat w rodzinie Michała i Józefy z Winnickich, co wskazuje na jego głębokie korzenie. Ukończył podstawową edukację w Kruszwicy, a następnie zaczął pracę w cukrowni w latach 1905–1913, co pozwoliło mu zdobyć doświadczenie zawodowe.
Wkrótce po rozpoczęciu I wojny światowej, został powołany do armii niemieckiej, gdzie walczył na froncie francuskim oraz rosyjskim, odnosząc cztery rany. Jego waleczność i determinacja ujawniły się podczas powstania wielkopolskiego, gdzie odegrał kluczową rolę, w tym wyzwolenie Kruszwicy, które miało miejsce 3 stycznia 1919. Po zakończeniu walk powstańczych, 4 czerwca 1919 roku awansował na podporucznika. Dowodził kompanią 5 pułku strzelców wielkopolskich, którą pomógł stworzyć i z którą uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje zasługi w bitwie o Łomżę 22 sierpnia 1920 roku, został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
W okresie międzywojennym, Nowak kontynuował rozwijanie swojego wykształcenia w Szkole Młodszych Oficerów Piechoty, która przyczyniała się do kształtowania przyszłych liderów. Uznanie jego umiejętności zaowocowało awansem na porucznika w 1922 roku, a następnie objął dowództwo kompanii w 59 pułku piechoty. W 1927 roku, po awansie do stopnia kapitana, przeniesiono go do 17 baonu KOP „Dawigródek” na Polesiu, gdzie jego odpowiedzialność rosła. Po roku 1930, pełnił służbę w 70 pułku piechoty, a w 1932 roku został kierownikiem II referatu poborowego w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Rawie Ruskiej.
W dniu 1 września 1938 roku, jego jednostka została przekształcona w Komendę Rejonu Uzupełnień w Rawie Ruskiej, a jego funkcja zyskała nową nazwę „kierownik II referatu uzupełnień”. Na tym stanowisku pracował aż do września 1939 roku, kiedy to sytuacja w kraju zaczęła się drastycznie zmieniać.
W październiku 1939 roku, Nowak został aresztowany przez NKWD i osadzony w lwowskim więzieniu na Zamarstynowie. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie wiosną 1940 roku na Ukrainie. Figuruje na liście wywózkowej numer 055/4 z 5 kwietnia 1940 roku, na pozycji 82, co przypomina o dramatycznych czasach, w jakich przyszło mu żyć.
Ordery i odznaczenia
Ignacy Nowak, znany powstaniec wielkopolski, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które potwierdzają jego odwagę i zaangażowanie w walkę o wolność Polski. Wśród jego medali można wymienić:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1193,
- Krzyż Niepodległości – przyznany 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Krzyż Walecznych,
- Srebrny Krzyż Zasługi.
Przypisy
- M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- Straceni na Ukrainie 1994 r., s. 66.
- Banaszek, Roman i Sawicki 2000 r., s. 204.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 417.
- a b c d e Polak (red.) 1991 r., s. 105.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zdzisław Radomski | Gustav Höhne | Arnold SuperczyńskiOceń: Ignacy Nowak (powstaniec wielkopolski)