Gustav Höhne, urodzony 17 lutego 1893 roku w miejscowości Kruschwitz, był niemieckim wojskowym, który w toku swojej kariery osiągnął tytuł generała piechoty. Jego życie zakończyło się 21 lutego 1951 roku w Oberursel.
Jako wojskowy odgrywał istotną rolę w strukturach armii niemieckiej, a jego doświadczenie i umiejętności dowódcze przyczyniły się do wielu wydarzeń w czasie jego służby. Historia jego życia i kariery jest interesującym przykładem wpływu, jaki generałowie mieli na dzieje armii oraz historię militarną Niemiec.
Życiorys
Gustav Höhne, urodzony 27 marca 1911 roku, rozpoczął swoją wojskową karierę, wstępując do 150 pułku piechoty w ramach armii pruskiej jako kandydat na oficera. Jego służba w tej jednostce trwała aż do momentu wybuchu I wojny światowej, podczas której brał udział w licznych działaniach bojowych. Dzięki swoim osiągnięciom zakończył wojnę w stopniu porucznika, pełniąc rolę adiutanta pułku.
Po wojnie Höhne nie zakończył swojej kariery w wojsku; wstąpił do Reichswehry, gdzie objął stanowisko oficera w 2 pułku piechoty. W 1922 roku awansował na dowódcę kompanii w tym pułku. Jego kariera żołnierska nabrała tempa w 1930 roku, kiedy to przeniesiono go do sztabu III batalionu 6 pułku piechoty. Wiosną 1932 roku powrócił na stanowisko dowódcy kompanii.
W dniu 1 lutego 1934 roku Höhne objął dowództwo nad batalionem szkolnym 6 pułku piechoty. Kiedy Reichswehra została przekształcona w Wehrmacht, pozostał w armii, kontynuując swoje dowodzenie nad batalionem 6 pułku. W 1937 roku został dowódcą III batalionu 90 pułku piechoty, a następnie, 10 października 1938 roku, objął dowództwo nad 28 pułkiem piechoty, który wchodził w skład 8 Dywizji Piechoty.
Na czele 28 pułku piechoty brał udział w inwazji na Polskę w 1939 roku. Po zakończeniu walk w Polsce, jego pułk został przerzucony na zachód, gdzie Höhne uczestniczył w kampanii francuskiej w maju 1940 roku.
25 października 1940 roku powierzono mu dowództwo 8 Dywizji Piechoty, która pod koniec 1941 roku przekształciła się w 8 Lekką Dywizję Piechoty, a latem 1942 roku w 8 Dywizję Strzelecką. W ramach tej dywizji Höhne zaangażował się w atak na ZSRR w 1941 roku, a później w walki na froncie wschodnim.
29 listopada 1942 roku awansował na dowódcę grupy korpuśnej „Laux”, a od 20 lipca 1943 roku objął stanowisko dowódcy VIII Korpusu Armijnego. Komandował tym korpusem do 1 kwietnia 1944 roku oraz ponownie od 12 maja 1944 roku do 10 września 1944 roku, kiedy to został przeniesiony do dyspozycji OKH.
Na mocy decyzji, 23 listopada 1944 roku został dowódcą LXXXIX Korpusu Armijnego, który działał w ramach 1 Armii na froncie zachodnim. Dowodził tym korpusem do momentu zakończenia działań wojennych. W kwietniu 1945 roku został wzięty do niewoli przez amerykańskie siły armijne, a następnie przebywał w obozie jenieckim aż do 1947 roku.
Awanse
Gustav Höhne przeszedł imponującą karierę wojskową, zdobywając kolejne awanse w ciągu swojej służby. Oto szczegółowy wykaz jego stopni wojskowych, które zdobył na przestrzeni lat:
- podporucznik (Leutnant) – 18.08.1912,
- porucznik (Oberleutnant) – 27.01.1916,
- kapitan (Hauptmann) – 01.05.1922,
- major (Major) – 01.02.1933,
- podpułkownik (Oberstleutnant) – 01.08.1935,
- pułkownik (Oberst) – 01.03.1938,
- generał major (Generalmajor) – 01.08.1940,
- generał porucznik (Generalleutnant) – 01.08.1942,
- generał piechoty (General der Infanterie) – 01.05.1943.
Odznaczenia
Gustav Höhne, znany z licznych odznaczeń wojskowych, otrzymał szereg wyróżnień za swoje zasługi na polu bitwy. Lista jego odznaczeń obejmuje:
- Krzyż Rycerski z Liśćmi Dębu, przyznany 17.05.1943,
- Krzyż Rycerski, nadany 30.06.1941,
- Krzyż Żelazny kl. I, przyznany 31.08.1915,
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I, nadane 20.10.1939,
- Krzyż Honorowy III klasy z mieczami Orderu Hohenzollernów,
- Krzyż Żelazny kl. II, przyznany 23.08.1914,
- Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II, nadane 24.09.1939,
- Krzyż Hanzeatycki Hamburski,
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942,
- Srebrna Odznaka za Rany.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Arnold Superczyński | Ignacy Nowak (powstaniec wielkopolski) | Zdzisław RadomskiOceń: Gustav Höhne